Her şiirin hikayesi kendi içinde saklıdır.

Bilenler bilir...

Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne Âşıklarda gezebildik el ele
Ne Sakarya’da volta atabildik
Yalıda gevrek bir simitle
Çay bile içemedik göz göze


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne Karakum’a yürüyebildik gizlice
Ne de çiçek toplayabildik Nisi köyünde
Şöyle Ada burnunu gizlice dolaşıp
Rüzgârı hissedemedik tenimizde


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne balıklara eşlik edebildik
Ne yarışabildik martılarla su üstünde
Duyamadık barınakta kokusunu kefalin
Yengeçlerin dansını göremedik mendirekte


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne kaleye çıkıp bir türkü çağırabildik
Ne hüzzam şarkılara eşlik edebildik
Dokunamadık tellerine hüzünlü tamburun
Bir saza mızrap bile olamadık


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne Yalıda oturabildik diz dize
Ne ayaklarımızı sokabildik denize
Dalgalar şarkımızı söylerken
Ne de dokunabildik gözlerimize


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne barınakta bir pizza yedik
Ne “Hey Yavrum Hey’de” bir midye
Kale dibinde bol soğanlı tükürük köftesiyle
Kaleyazısında kıymalı pide bile yiyemedik


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
İp cambazı Boncuğu bile seyredemedik
Söyleyemedik “Boncuğun ilacı ebe gümeci” diye
“Bu ne dünya kardeşim seven sevene” derken Yeliz
Biz birbirimizi sevemedik hiç


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Ne frigo buz yiyebildik
Ne de çekirdek çitletebildik keyfimizce
Melek sinemasının en karanlık köşesinde
Saramadık kollarımızı birbirine


Seninle Sinop’ta olamadık hiç
Karabataklara taş bile atamadık
Su üstünde kaydıramadık denizyıldızlarını
Dolaşamadık korkusuzca iskelede
Seninle Sinop’ta olamadık hiç


Ne garajdan uğurlayabildim seni
Ne ağlayabildim peşinden
Herkes sarılırken sevdiğine
Ne bir buse koyabildim yanağına
Ne de tutabildim ellerinden


Görmedi Sinop ikimizi
Göremedi sevgimizi
Ya sen yoktun
Ya da ben
İskelede…


Günay ÖZDEMİR

13.02.2015 merSİNop