AHIMI AFFA VARIMI YARA ÇEVİRECEK
Çocukluğumun sessiz çığlıklarına,
Gözyaşlarımı giydiriyorum... Gecenin bir kadeh suskunluğuna, Dudak payı süsü bırakıyorum... Vuslat için umudunu yitirme diye, Ayrılığına kendimi kurban veriyorum... Ahımı affa varımı yara çevirecek... Sahi beni hangi düşünden düşürdün de, Parçaları topladıkca gülüyorum... Bütün düşlerimi saldım şimdi gökyüzün de, Ya varacaklar yara,ya düşecekler yere biliyorum... Yalnızlığın hangi harfine saklandım diye, Arandığın yürekde sessiz kanıyorum Ahımı affa varımı yara çevirecek Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 09.02.2015 |