KIŞ GÜNEŞİBu gün hava bozuk yine, rüzgârı bağrımı yakar. Alışmıştı yorgun yürek baharımsı güneşine. Kar ve tipi göz açtırmaz, fırtınası hayal yıkar, Yine de bu gönül razı, kalpte kalan ateşine. Kış güneşi doğdu sabah, bana soğuk, benden uzak, Bulutlardan sızan nuru nemli gözlerimi alır. Kızgınlıkta söylenen söz, aşk adına korkunç tuzak, Diller susar, sözler uçar, orta yerde sevda kalır. “Ayrılık da aşka dâhil” sevgi ile taçlanmalı, Hasrettir aşkı tavlayan, sanma ayrılınca söner. Kırmamalı can kalbini, gönül sessiz içlenmeli, Kalbinde aşkıyla giden, bir gün olur geri döner. İbrahim COŞAR |