Rüyalarımda hep uçardım Çocukluğumda Bir çırpıda ülkeler, denizler aşar Kuşlarla yarışırdım Mavi bulutlar okşardı kanatlarımı Uyanmak istemezdim o tatlı düşlerden Anneme sorardım; -sen de uçuyor musun anne.? -sadece çocuklar uçar, çünkü onlar melektir derdi Kanatlarım kırıldığında anladım..!
Sevdanın rengini pembe bilirdim mesela Gökkkuşağı altından geçince Düşlerin gerçekleceğini zanneder Yanacağımı bilmezdim Meğer kırmızı yakarmış Leyla urbası giydiğimde anladım. Mağrur başımı kimse eğdiremez sanırdım Yüreğim cam kırıkları dolunca Bir vefasıza kul olunca anladım..!
Ben ne zaman büyüdüm anne.? Keşke hep çocuk kalabilseydim Sadece oyuncaklarımı alıp kırsalar Kimse kalbimi çalıp kırmasaydı Ah keşke Sadece sana tutuklu kalabilseydim Üşümeseydi, kanamasaydı yüreğim Gülüşlerim soldukça, umutlarım yittikçe Tek senin sevgin çıkarsızmış Büyüyünce anladım..!
Duygu Şen Şiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e sonsuz teşekkürler...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ANLADIM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ANLADIM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
HOCAM BU NASIL BİR ANLATIM KEŞKE HEPİMİZ ÇOCUK KALSAYDIM BU MANALI ANLAMLI ESERİ YAZAN KALEME SAYGILAR SUNARIM DAHA NİCE ESERLER OKUTMAK DİLEĞİ İLE SAYGILAR
Eyvallah can insan doğarken çocuk doğar. lakin büyüdüğünde o masum çocuk kaybolur gönüller o masumiyeti yitirir. şu dünya çölünde arayıp durur o masum çocuğu .güzeldi can aslına eresin selam ve saygılar
Evettt.. şiiri dinleyince iki güzele vuruldum ama hangisi daha güzel ona karar veremedim 1- şiire vuruldum ona güzel dedim2- Anne sevgisini anlatıyordu anamın sevgisi daha güzel dedim sonra düşündüm taşındım şiiri mahkemeye vermeye karar verdim sanıklar sanddelyesinde 2 kişi oturuyordu biri şiir biri anne sevgisi hakim sordu Davacı kim..? şiiri okuyan davalılar kim..? şiir ve anne sevgisi ve hakim bir sanık sandalyelerine bakti birde bana ve dedikii.. karar.... şiir yazanı ömür boyu şiir yazmaya mahkum,şiiri okuyanı da ömür boyu ona yorum yazmaya mahkum şiir ve anne sevgisinide de tüm yüreklere mahkum ediyorum.. sözün bittiği yer..kalemi kırıyorummm.. en derin sevgi ve tebriklerimle değerli arkadaşım kalemin susmasın
Yorumu okudum ve dedim ki adalet tecelli etmiş, karşısında boynumuz kıldan ince:)) Harika yorumun için teşekkür ederim; emeğine, hisseden yüreğine, nefesine sağlık. Saygılar...
keşke hep çocuk kalabilseydik en büyük günahımız ısırdığımız parmak olurdu mevsiminde toprağa karışıp ,mevsiminde tekrar filizlenseydik Ama olmuyor onca günah sahiplerini beklerken biz figüranlar büyümek zorunda kaldık annelerimiz bile anlamadan . tebriklerim bolca çok güzeldi saygımla
Ah ustadım dert küpü analarımızla teselli bulur her derdimizi onlara dökeriz . İsminiz gibi duygu dolu şiiriniz üzdü beni hocam Allah kalbinize huzur doldursun bahtınız açık olsun.
Bir ben uçuyor sanmıştım kendimi Rüyalarımda hep uçardım Hele denizin suyun üzerinde yürürdüm çocukken Ne kadar safmışım meğer rüyaymış Hiç uyanmak istemezdim ben Gözlerimi kapattığımda Merakım hep ayrı yerden havalanırdım Evimizin yakınındaki bir yüksek yerden Ağaçlara doğru hep uçardım Gökyüzünden insanlara bakardım Küçücük gelirlerdi gözlerime Şimdi ise zor yürüyoruz yolda bile Çok mutlu hissederdim kendimi Çocukluğum geldi birden aklıma Bir kuş kadar hafif hem de Hiç masrafsızdım Kendi kendime B Bük Sağ olun şairim sevgiler esen kalın daim olsun kaleminiz
Bir ben uçuyor sanmıştım kendimi Rüyalarımda hep uçardım Hele denizin suyun üzerinde yürürdüm çocukken Ne kadar safmışım meğer rüyaymış Hiç uyanmak istemezdim ben Gözlerimi kapattığımda Merakım hep ayrı yerden havalanırdım Evimizin yakınındaki bir yüksek yerden Ağaçlara doğru hep uçardım Gökyüzünden insanlara bakardım Küçücük gelirlerdi gözlerime Şimdi ise zor yürüyoruz yolda bile Çok mutlu hissederdim kendimi Çocukluğum geldi birden aklıma Bir kuş kadar hafif hem de Hiç masrafsızdım Kendi kendime B Bük Sağ olun şairim sevgiler esen kalın daim olsun kaleminiz
Evet şaire bizler keşke çocuk kalabilseydik derken, Çocuklar hep çabucak büyümek isteyecekler, Hayatın kısır döngüsü bu.. Değerli yorumunuz için teşekkürler. A.Selam..Sevgiler...
“PAŞA” “Ben, büyüyünce annem; Benim güzel oğlum, Paşa olacak derdi. Ama hala ben, Topaç çeviriyorum sokak da”
(Rüştü Onur) ----------------------
Keşke hiç alışmasa insan Çocukken melek kanatlarına Anlarsın bir gün onlar kırılınca Ruhunun büyüme sancıları başlayınca, Hatta gönlün bir başka gönüle akınca Kalbini uçuramaz olur o kanatlar da Artık uçamazsın, Ve bunu büyüyünce sen daha iyi anlarsın ?!...
Sevdanın rengi “pembe” zaten Ama sen, ancak sen kadarsın Yani annenin canı ciğeri kadarsın A ra sıra çocukluğundan kaçıp erginliğine uğruyorsan Yol da kanatlarını kıracak birine rastlarsın Öyle ki “Bir vefasıza kul olunca” Bunu daha iyi anlarsın…
Ancak kendin gibi Hala yüreğinde kanatları olan biri Anlarsa gönülden seni İyi ki de büyümüşüm dersin…
Ama her şey ters gidip de aksi olursa, Çocukluğunu aşkın çıkmazlarında çok beklersin Bir kez daha sevgili anneni yan yana arasın Onun “Çıkarsız sevgisini” için yanarak hatırlarsın ? Ve daha sonra da keşkelere başlarsın, Çocuk kaldıkça hayatı anlayamazsın Sen büyüdükten sonra ancak sen seni anlarsın Sonra da sen seni arzu ettiğine anlatırsın…
Onatça tarafından 2/8/2015 8:56:03 PM zamanında düzenlenmiştir.
Yaşayarak anlar insan suyun boğup, ateşin yaktığını Yaşayarak anlar insan büyümenin çocuklugunu sattıgını Gülü severken dikenin battığını Yaşarken anlarmış insan
Rüyalarımda hep uçardım, Çocukluğumda.! Bir çırpıda ülkeler,denizler aşar, Kuşlarla yarışırdım.! Mavi bulutlar okşardı kanatlarımı. Uyanmak istemezdim o tatlı düşlerden, Anneme sorardım; -sen de uçuyor musun anne? -sadece çocuklar uçar,çünkü onlar melektir.! derdi., Kanatlarım kırıldığında anladım..!
Sevdanın rengini pembe bilirdim, mesela.! Gökkkuşağı altından geçince, Düşlerin gerçekleceğini zanneder, Yanacağımı bilmezdim.! Meğer kırmızı yakarmış, Leyla urbası giydiğimde anladım.! Mağrur başımı kimse eğdiremez sanırdım, Yüreğim cam kırıkları dolunca, Bir vefasıza kul olunca anladım..!
Ben ne zaman büyüdüm anne.! Keşke hep çocuk kalabilseydim. Sadece oyuncaklarımı alıp kırsalar, Kimse kalbimi çalıp kırmasaydı. Ah keşke.. Sadece sana tutuklu kalabilseydim, Üşümeseydi,kanamasaydı yüreğim. Gülüşlerim soldukça,umutlarım yittikçe, Tek senin sevgin çıkarsızmış, Büyüyünce anladım..! Duygu hanım.
Malesef büyüyünce hayallerimiz birer birer kaybolup gidiyor.Her şey anılarda kalıyor.Şiiri bir bütün olarak anlamlı ve oldukça güzeldi kutlarım
Ben ne zaman büyüdüm anne.! Keşke hep çocuk kalabilseydim. Sadece oyuncaklarımı alıp kırsalar, Kimse kalbimi çalıp kırmasaydı. Ah keşke.. Sadece sana tutuklu kalabilseydim, Üşümeseydi,kanamasaydı yüreğim. Gülüşlerim soldukça,umutlarım yittikçe, Tek senin sevgin çıkarsızmış, Büyüyünce anladım..!
kutlarım şairem çok güzel ve benide alıp o rüyalarıma geri görüen bir şiirdi
Duygu'm ,güzel yüreğinden inciler dökülmüş yine , her zaman ki gibi muhteşem. Kalem her daim yazsın bizlerde okuyalım inşallah... Kutladım kalemi ,yüreği ...Sevgilerimle.
Teşekkür ederim Meltem'im, okuyan gözlerine hisseden güzel yüreğine sağlık. Amin canım inşallah, kadife sesin ve harika yorumların daim olsun. Sevgiler...
Keşke hiç büyümeseydik hep çocuk kalsaydık hayallerimiz bu kadar çabuk yok olmazdı . Yüreğine kalemine sağlık arkadaşım .Mana yüklü ve düşünrücüydü dizeler kutlarım . Saygılarımla selamlar .
Sevgili ustam; keyifle okudum. Her satırı ayrı bir ders niteliğinde ki bu güzel şiiri bizlerle paylaştığınız için size teşekkür ediyorum. Emeğinize, yüreğinize sağlık. Selam ve saygılarımla...
Rüyalarımda hep uçardım, Çocukluğumda.! Bir çırpıda ülkeler,denizler aşar, Kuşlarla yarışırdım.! Mavi bulutlar okşardı kanatlarımı. Uyanmak istemezdim o tatlı düşlerden, Anneme sorardım; -sen de uçuyor musun anne? -sadece çocuklar uçar,çünkü onlar melektir.! derdi., Kanatlarım kırıldığında anladım..!
Sevdanın rengini pembe bilirdim, mesela.! Gökkkuşağı altından geçince, Düşlerin gerçekleceğini zanneder, Yanacağımı bilmezdim.! Meğer kırmızı yakarmış, Leyla urbası giydiğimde anladım.! Mağrur başımı kimse eğdiremez sanırdım, Yüreğim cam kırıkları dolunca, Bir vefasıza kul olunca anladım..!
Ben ne zaman büyüdüm anne.! Keşke hep çocuk kalabilseydim. Sadece oyuncaklarımı alıp kırsalar, Kimse kalbimi çalıp kırmasaydı. Ah keşke.. Sadece sana tutuklu kalabilseydim, Üşümeseydi,kanamasaydı yüreğim. Gülüşlerim soldukça,umutlarım yittikçe, Tek senin sevgin çıkarsızmış, Büyüyünce anladım..!
Duygu Şen
Duygusal dizelerle yazılmış güzel bir anlatımdı, tabiki hayatın gerçekleriyle çocukluk yıllarındaki yaşam ve hayal dünyasının zenginliği zıtlaşıyor, gerçeklerle karşılaşınca anlaşılıyor hakikat.Ne varki mücadeleye devam hayat yaşamaya değer.Şiirinizi kutluyorum.Puanım tam.Yunusun diyarından selamlar.