39
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
2043
Okunma

Rüyalarımda hep uçardım
Çocukluğumda
Bir çırpıda ülkeler, denizler aşar
Kuşlarla yarışırdım
Mavi bulutlar okşardı kanatlarımı
Uyanmak istemezdim o tatlı düşlerden
Anneme sorardım;
-sen de uçuyor musun anne.?
-sadece çocuklar uçar, çünkü onlar melektir
derdi
Kanatlarım kırıldığında anladım..!
Sevdanın rengini pembe bilirdim mesela
Gökkkuşağı altından geçince
Düşlerin gerçekleceğini zanneder
Yanacağımı bilmezdim
Meğer kırmızı yakarmış
Leyla urbası giydiğimde anladım.
Mağrur başımı kimse eğdiremez sanırdım
Yüreğim cam kırıkları dolunca
Bir vefasıza kul olunca anladım..!
Ben ne zaman büyüdüm anne.?
Keşke hep çocuk kalabilseydim
Sadece oyuncaklarımı alıp kırsalar
Kimse kalbimi çalıp kırmasaydı
Ah keşke
Sadece sana tutuklu kalabilseydim
Üşümeseydi, kanamasaydı yüreğim
Gülüşlerim soldukça, umutlarım yittikçe
Tek senin sevgin çıkarsızmış
Büyüyünce anladım..!
Duygu Şen
Şiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e sonsuz teşekkürler...
5.0
100% (43)