Yar…
Her geçen
Günü gönderirken
Tayin edilen
Bir merhalenin basamaklarında
Ne gönderen ve ne de giden
Ne kadar birbirini anlıyorlardı!

Zamanı
Anlamayan can
Akışın anlarındaki
Fevkalade önemli olan “ritmi”
Algılama ve bu manada
Yakınlaşma
Mefkûresini bulamayacaktı.

Kalbin
Sahibinden habersizken
Kalplerin emanetçilerine
Ne kadar duyarlı kalınırdı
Onlar adına
Zan ve ön yargılardan
Ne vakit bir felaha ermek vardı.

Toprağın
Himmetinde ki berekettin
Suyun letafetinde gizlenen
Namütenahi değerin
İnsan için tanzim edilen
Arzın nimetlerinin
Veriliş serüveni bilinirken!

Nebatata
Ve havana ta bu denli
Yozlaşan duyarsızlığı
Her geçen gün tırmandırırken
İçtiğimiz suları hoyratça harcarken
Kazanç için onları dahi kirletirken!

Mazlumu,
Mahzunu, masumu
Korumayacak kadar,
Durumlarına bigâne kalarak
Gözyaşlarını görmezden gelerek
Ah u figanları kulak ardı ettiğimizdir!

Her zerre
Bir hesap dâhilinde
Yaratılmışken, yapraklar
Dallarını hazanda terk ederken
Kuşlar iklimlerden
Sıcak olanı seçerken
Mekânı terk ederek göçerlerdi!

Ay her
Zaman ki güzelliğiyle
Her zerreyi hakikati
Temaşa ederken sunduğu
Semadaki mevcut yıldızlarla
Güzelliğin estetiğinde ki
Hikmeti anlatırdı!

Varlık
Ve yoklukta ki dirliğin
Mekânsal bakımdan
Bir öneminin olmadığını
Her gün
Yenilenen ve bir iştiyakla
Melallerimizde
Nakşedenler değimliydi!

Tenlerden
Nüfus eden kokuların
Kalplerde
Anlam bulan korkuların,
Nasipteki mananın
Teslimiyette
Göstereceğimiz gayretin,
Sevgimizde ki
Müşahhas gerçeğindi!

Sevmeden,
Ona erişmeden
Aşkı dileyerek çileler
Mefkûresiyle sabırla bilenmeden
Nisalar rahmetin mübelliğ olan
Aşk elçileriyken
Manaya hasret ahval anlar mı?

Ruhun her gün
Uyurken beklediği
Tenin hissizleştiği, varlığın
O an hali terk ettiği bilinirken
Revanlar bizzat senin için
Her zerrelerini seferber
Ederlerken sen bilir miydin?

Efendiler
Efendisi gülün sezgisi
En güzide olan bir ölçüyken,
Emanetleri için şefkatliyken
Sen sinende Medceziri yaşadın,
Ona bir damla, yaprak
Ve toprak gibi bakmadın!

Sadece
Zevklerin için ona sarıldın
Sen onu var edildiği manada
Anlamaktan uzaktın
Elinde mevcut olan varlığın
Ve seni mahveden
Hamasi duygularındı!

Sen
Yalnızlığın içinde kalan
Dili kullanmayan
Kulağı asla duymayan
Varlığının hükmünün
Gereği sana sabırla
Tahammül eden gülistandı!

Sen
Bilmiyordun ki çiçekler
Onlar için var edilen,
Aşk için tanzim edilen
Kelebeklerin serencamında
Zikreden, fikreden
Ne hoş asudelerdir!

Hissetmek
Onu becermek
Aşk için gönülleri
Seferber ederek nefeslenmek
Sevgililer için hak ettiği
Değeri teslim ederek
Onu gereğince yüceltmek!

Bilmek
Onun için tahkik etmek
Neden gerekliliğini idrak ederek
Tercihi yönlendirmek
Sevgiyi bahşedeni bilerek,
Hak eden sevgililerden
Katiyen esirgememek!

En sessiz
Anlatışı sevginin
Gül içinde gizlenen
Her nasib olacak zenginliğin
Gönüllerde dirliğin birlik içinde
Nefeslenmenin
Zaruretindeki güzelliğidir!

Sen giderken
Gün terk ediyor
Hazanda yapraklar
Dalsız yerlerde sürükleniyor
Kanatsız kuşlar dahi
Şefkat beklerken, sevgilin
Senden anlayış bekliyor!

Çiçeği
Kurutursan
Arı anlamazsan
Rahmetin sebebini bilmeden
Varlığına meyledersen
Nefsin densizliğiyle
Heveslerinde ahirin
Mertliğinde
Bir hesap yapamazsın!

Sen ancak
Ruhun ahengini
Vicdanın itminanlığında
Var olacak her bilincini
Mizanın mezardan geçerek
Tenin bir hükmü
Kalmadan manayı bulmalısın!

Sen ancak
O vakitte bir saadeti
Dareyn bularak, hilkatin
Üzere anlam bulan seslere
Asla bigâne kalmayacaksın,
Aşkı ölümün dirliğinde
Her an buluştur aksın!


Mustafa Cilasun