Şubat...
Şubat,20/08
Yıllar yıllar önceydi Şubat’ın bilmem nesi… Sevgilime bir şiir yazmıştım Doğum günü hediyesi… Güzel Temiz bir kızdım Fakülte öğrencisi… İflas etmişti rahmetli babam Birkaç yıl öncesi… Lise son sınıftaydım, Bugün gibi hatırlarım Elimde simit parası Burnumda kokusu… Elimde otobüs bileti Ayağımı vuran ayakkabılarıma inat… Tüketmek zorumda değilsin, az biraz daha dayan… Ekmek yersin evde gevrek yerine… Söylemedim de çoğu kere anneme… Üzülürdü, bilirim, çokça, Kızım, elinde vardı, kullansaydın ya… Tostlar hazırlardı sabahın köründe her birimize Babama… Bana… Ucuz peynir ve salçayla… Sarar sarmalar Öğle yemeği niyetine yanımıza koyar, Arasında mutlaka gülümsemesi var… Şubat’ın son günlerinden biriydi, Bir şiir yazmıştım sevgilime Doğum günü hediyesi… Hiç unutmam, demişti ki, Bir deodorant parası alamadın mı anandan!... Güzel bir kızdım… İçi temiz… Saf… Sanırım biraz fazla salak… Şubat çağrıştırdı, Yoksa… Evlendiğimi yazmazdım bu adamla… Vallaha da… Gülgün Karaoğlu |
Bu arada şu bölümü tam ifade edememişim sanırım, açıklamasını burada yapayım:
"Hiç unutmam, demişti ki,
Bir deodorant parası alamadın mı anandan!..."
Şiir yazacağına, bir deodorant da mı hediye alamadın bana...