= SEN MECBUR ETTİN =
Tutarsız hallerinle iğneli sözlerinle,
Kalbimi kıra kıra kendinden ittin beni. Bakışında kar yağan üşüten gözlerinle, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Bir gün yirmi dört saat henüz tamam olmadan, Güller yollardın bana tek yaprağı solmadan. Verdiğin mutluluğun tam tadını almadan, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Kurulu düzenimi sevgim için yıkmıştım, Ağlarken hatıralar dişlerimi sıkmıştım. Bırakıp neyim varsa bu şehirden çıkmıştım, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Kendin ayrılamazken köyünün kucağından, Demedin ki bu garip ayrıldı ocağından. Mutluluğu umarken teninin sıcağından, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Unuttururum dedin bütün acılarını, Aşkımla dindiririm yürek sancılarını. Saldın da üzerime kalleş yancılarını, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Sefil aciz perişan ,yolda mı buldun beni? Kurtlardan kuşlardan mı kurtardın bu bedeni? Özün sözün bir sanıp inanıp sevdim seni! Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Mazinde kalmış senin aşka verdiğin değer, Sevmeden sevilmekmiş arzun isteğin meğer. Cennetini bulmuştun kıymet bilseydin eğer Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Fazla söze ne hacet? ben sana yaramadım, Demek merhem olup ta yaranı saramadım. Çünkü sende gücünden fazla şey aramadım, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Seven olmadı sanma yalnızım diye böyle. Senden sonrası ölüm; demiştim hala öyle, Hangimiz delikanlı,hangimiz dönek söyle, Vedasız ayrılmaya sen mecbur ettin beni. Şiirime sürpriz içli yorumu ile can veren sevgili Hüzün şairine çok tşkr ediyor nefesine sağlıklar diliyorum ] |
Gönül sesiniz susmasın...
......................... Saygı ve Selamlar...