SÖNDÜ ATEŞİMNe vuslata erdim ne sürdüm sefa Mutluluk harcını karamadım ben Sevdiğime pişman oldum bin defa Kollarım kırıldı saramadım ben Kimsem yok ne dost var ne de bir eşim Tütmedi hiç bacam söndü ateşim Şansım yaver gitmez pişmez ki aşım Kader karşısında duramadım ben Şansım yok tersine döner her işım Yaz gününde duman dumandır başım Kabusa dönüşür her gece düşüm Mutluluk nerede göremedim ben Herkese geniş yol bize gelir dar Ele neşe düşer bana da efkar Mevsimler nevbahar bahçemde hep kar Gülzardan gülleri deremedim ben Dostum yok ki versem alsa selamı Zalim dünya vermiş benim belamı Yakında camiler okur selamı Mutluluk menzildir varamadım ben Ne yazık vuslata eremedim ben HASAN YILMAZ |