Gitme Dedim SüreyyaGitme dedim Süreyya, gitme dedim kaç defa Ayrılık kolay değil, böyle diretme dedim Dilimin döndüğünce kal diye üsteledim İçim parçalandı da nezdinde şerha şerha Muvaffak olamadım lügatta kaldı vefa Ol istedim Süreyya, her zaman yanımda ol Bulutların ardından çık ki seni bulayım Şu yalnızlık hissinden hele bir kurtulayım Ne badire atlattık düşünsene onca yıl İstersek uzlaşırız, buluruz orta bir yol Al istedim Süreyya, yüreğinden içre al Vur üstüme kilidi kimselere gösterme Sır gibi gizle beni sorana da renk verme Ya da aldırma bana, say ki yalnızca hayâl Dosttan ayrı düşünce uydurduğum bir masal Etme dedim Süreyya, uzleti tarif etme Sen, arşı kucaklayan geceyle hemhal yıldız Yeryüzünde insanlar, ölürken bile yalnız İçinde bulunduğum hâli bana öğretme Gitme dedim, hacet yok mâdem vedâya, gitme! Şubat/015/NÜS |
Yeryüzünde insanlar ölürken bile yalnız
Kıyamette yalnız
Öbür dünyada yalnız
Ne zormuş insan olmak
kalabalık içinde yalnız
yalnız
Neclacım, kelamına kurban...
Tebriklerimle bu güzel şiirini