Ahsen-i Kuzen
Dağlar boyu
Kör kurşuna tabi kalır, Yüreğine soğuktan bir kurşun girerdi… Azad’a çırpınırdı gökyüzü. Ağıt yakar, Hüzün bulaşırdı renklere… Şimdi yalnızlığın rengi de yok, Tüm karanlıklar sırtını dönmüş bana. Ahval de arş-a ağlayan bakışlarını Görür oldu gözlerim, Keşke dedim, ahvalde muaf olsaydı gündüzler… Kalemimi bıraktığım yerde bıraktım sevgimi… Can sıkıntısının mesken tuttuğu günde, Şimdi kadehleri dibine vurma saati… Sen söyle bu sefer, Herkes olana şiir yazılır mı ? Merhaba kuzen, Merhaba halaoğlu… Secde-i rukü’da Ahsen’i yalnız bırakma. Benim gibi sev. Bakma gözlerine… Aydıncan Kazaklı 03/02/2015 |