Veda Busem
Canı yandığında töhmeler,
Hallaç pamuğunda ki hayalleri Sallanırmış insanın… Tel tel tükenmiş, Emeğiyle biriktirdiği Değer yitirildiğinde Dökülürmüş gözyaşı Meğersem saygı ne kudretli Sevginin yerini, Düşüncelerin sadakatini taşır… Yorumlamaların tükendiği Sevgi ne alçakça… İsraf edilen düşler, Olduğu kadar saygıyı hak ediyor mu ? Zerre kadar sevilen insan, Doğrulmana egon müsaade ediyor mu ? Muhtaç olduğun aşk-ı derya İki satır cümleye ne kadar sadakat gösteriyor ? Telaşla kurban giden, hatıralar… Kaçının muhabbeti kursağında kalıyor ? Sevmenin saygısızlıkla cezası Terk-i alemde yalnızlığa mı bırakıldı ? Neyse ki rivayetler, Tüm insanlığa asılsız bir iftira! Mutluluğuyla dans eden, Yüreği temiz insan… Elveda... 6.01.2015 Aydıncan Kazaklı |