Allah Kahretsin
Bunca yıl sahte dostluklar karartı gözümüzün ağını
Aza indirdi ömrümün çoğunu Gösterdiğinde gerçek yüzünü Sildin kalbimdeki dostluğun yerini Velhasıl sahte dostluklardan bezdim Onların yüzünden kendimi çok üzdüm Ömür boyu gerçek dostu arayıp gezdim Bulamayacağımı anlayıp ümidimi kestim Yıllar sonra yanıldığımı anladım Madalyonun gülen yüzünü gördüm Gerçek dostluğun verdiği haz ile yoğruldum Mutluluk kasırgası önüne savruldum Ömrü her zaman ki gibi kısaymış mutluluğumun bilemedim Zalim felek yine kızarttı gönlümü Ne zaman güldürse kısa zamanda ağlatır özümü Bir akrep gibi akıttı zehrini ağlattı kalp gözümü Bu feleğin kalemi yine kötü yazacak En sevdiğim dost dediğim herkesi alacak Sevmediğim şu hayat yine bana kalacak Sevgileri kalbimde kendileri çok uzakta olacak Seven kalpler birbirinin yüzüne belki bir daha göremeyecek Günler belki aylar öncesinden sardı bu sızı Anladım ki esen yel ayrılık rüzgârı Önüne katıp götürecek sizleri Tabii çöl ortasında susuz kalmış gibi kavuracak bizleri Yazan kötü yazmış yazımızı Ağlamanın yine yakın görünüyor zamanı Allah, Allah kahretsin böyle kaderi. Böyle kaderi |