Mutluluğun GöreyimÖnce Allah’a sonra sana sığındım Tutunduğum son dalımdın Mutluluk rüzgârı ile kırıldın, İşte ben yine yere yığıldım Zaten her zaman yaşamaktan ölmeyi seçtim Ölene toprak, beni dert ve hüzün gömer Senin mutluluğun her şeye değer Bilirsin benim gözyaşlarım hep iner, Beni düşünme boş ver Ocağıma aş, idin bardağımda su Ne derse desin o ve de bu Yalnızlık Allah’ın bana lütfu Ben neyim ki karşı koyayım bunu Güneş doğudan doğar batıda söner Sofra da kaşık, balkonda sandalye teke iner Senden başka beni kim dinler Dertlerim birikir, yine seni bekler Desen de başımın tacısın Avutma kendine tatlı cezasıyım Yetti artık canına, ne seni ne kendime üzeyim Sen mutlu ol, bende mutluluğun göreyim. |