0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1019
Okunma
Sen bir gül
Ben ise kızgın bir kül
Her gülün kendine özgü kokusu vardır.
Sarar çevresini ve kıskandırır çevresindekileri
Her külün’de bir ateşi vardır kendine özgü
Yakar kendisini ve çevresindekileri
Farklıdır ikisi de ama aynıdırlar aslında
Gül’de kül’de yakar bileni
Yandım yandım içten içe kor ile yandım
Gri bir kül oldum
Sonra yüksek dağlardan bir rüzgar esti
Toz oldum
Kayboldum
Yok oldum.
Bu da benim sonum du.
Sen ise ey gül
Hep kıskandım seni
Rengini ve kokunu
Belki solacaksın ama
Sonra yeniden tomurcuk açacaksın renk renk
Seni tutmak isteyenlere
İzin vermeyeceksin o devasa dikenin’le
Hep güzel kokacaksın ey gül
Hep güzel kokacaksın
Şanslıysam eğer
Belkide benim gri külümün bir zerresi
Dikenine de olsa tutunur hafifçe
O nada razıyım ey gül o nada razıyım.
