Evli çocuklarTozpembe etmişler dünyayı Gözlerini boyamışlar Sokaklarda daha çellik çomak oynarken onların Sırtını sıvamışlar Ve! Haydi demişler, bir yumruk vurmuşlar sırtına sokmuşlar içeri, Sen daha küçüksün çocuksun demeden… Hayatlarını zehir etmişler Onların! Hiç gülmezken yüzleri Onu bey yerine koymuşlar’ da, sofrada Hizmette kusur etmemişler Onların boy, boy çocukları olsun istemiş birileri. Ve! Nihayet olmuş, bir iki derken, tam dokuz çocuk çok geçmeden Kadınsa! Daha, otuzuna gelmeden! Çocukla, çocuk olmuşlar Oynamışlar kıyıda köşede onları kimseler görmeden Ve! Koşturmuşlar çocuklarla Geçmişte yarım kalmış oyunlarını onlar! Hala, özlerken. Üç kuruşluk başlık parasının kurbanıydı onlar Para, bu! Sabun gibi kayıp gitmişti çok geçmeden o da, anadan babadan Onların hiç bilmedikleri büyük şehirlere göç ettiler Çaresizlik içinde Saldılar çocukları şehirdeki izbe sokaklara Henüz okullu bile, bolmadan çocuklar Zaman geldi! Okulda tanıştılar kötü alışkanlıklara Çocuklar! Ve! Gün geldi bir’ de baktılar onların anılarıyla doluydu Şehirdeki, izbe sokaklar. 27 Ocak 2015-01-27 Ahmet Yüksel Şanlı er |