BENSİZ KALAN KADIN
Notalardamı barıştıracakdı bizi,bu suskunluğun,
Saçıldığın kayalıklarda dağ gülü kokan kadın... Her zerresi buz tutmuş şehri,ısıtandı soluğun, Fırtınalara kapılmış saçın,tel Tel ören kadın... Göz güzeliği özlemişti,efsunkar bakışlarda, Başımdaki sis,gözümden akan şebnemsin kadın... Sendin yeşil ışık yakan,en kasvetli kavşaklarda, İçimde kutup rüzügarına,ılık nefessin kadın... Sen en azgın dalgalarda sığınılan son limansın, Martıyla sevişip,köpük köpük kıyı döven kadın... Karım,kısrağım,bacım ve anam,gönül serabımsın, Nurselim,bakışım,görüşüm,içimi saran kadın... Gölgen düşdü omzuma,karanlığın kollarında, Kirlenmemiş aydınlıklara,nurlar düşüren kadın... Gençlik neşesi,bahar güneşi var rıhtımlarında, Bir koyu sevda aynalarında,bensiz kalan kadın... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 27.01.2015 |