Gitme kal mor ve kül doğurgan sevdamgidersen papatyalar üşür yüreğimde bir bir dökülürler ellerim is kokar yangınlar kül gidersen mevsimler çürür rengini yitirir bahar kırılgan mor renkli aşk solar gidersen müzminleşir aşk yaralarım vedanın hazan sarısı rengi kaplar tüm benliğimi ve dökülür cemrenin yüreğindeki bahar ölüme işte o yüzden gitme kal mor cepkenli kız gidersen yüreğindeki ben ölür senden önce kırlaşır ömrüm susar tüm renkler ve ölüm papatya açar veda eder tüm aşklar yüreğinde gidersen hayat donar göz kapaklarımda damla damla ölüm akar kirpiklerinden ben damlarım haydi tut yüreğimdeki beni mor cepkenli kız gitme kal aşk kahküllü saçlarımdan sen değil misin o son papatyadaki falım gitme kal mor ve kül doğurgan sevdam Mahmudiye Düzkaya |
Sonra gidecekse durmaz dedim
Daha sonra en iyisi karışmamak gerek
Okuyup gittim
Selamlarımla