senden uzaklaştıkça özlem hançeri batardı şiirlerimin yüreğine damla damla mısra olurdu peltek dilli sevdamın lehçesindedokunsam vuruyordum zamanın sarkacındaki kuşlara en güzel aryalarını suslara emanet edip evimizin baş köşesinde kuş cıvıltıları dökülen hayat yapraklarını örterken dokunsam akıp giden ayrılıkları tutacakmış gibi oluyorum gözlerim ruhumla yüzleşinceye kadar damla damla buğu akıyordu özlem kokan anılardan can kesiklerim ruhuma batana kadar dokunsan acılarım belki hafiflerdi ellindeki ayaza rağmen senden uzaklaştıkça özlem hançeri batardı şiirlerimin yüreğine damla damla mısra olurdu peltek dilli sevdamın lehçesinde ve ben her senden uzaklaştıkça yağmur olup yağardım kurak aşkımızın yüreğine sen adımı yazardın düşen her damlam ile cama yansırdı hüzünlü vedam Mahmudiye Düzkaya |