ARAF
Ölüyorum sevgili
Sigaramın yanisi gibi kül oluyor umutlarım Zehrini her çekisimde icime Nefessiz birakiyor hayallerimi Surunuyorum Kadehteki son damla sarabim gibi Tükeniyor sevdam Ondandir fırlatip atiyorum elimden On bin parcaya bolene kadar -kalbim gibi- Ne ben iceyim artik ne baskasina nasip olsun diye... Soramıyorum, Keşkelerimizden mutluluk biçmedik mi Elimizde tuttuğumuz bu hayal kıriklıklari niye? Papatyalarin da gunahini aldik hani "Degmez" diye bagirdilar her bir agizdan Inadina kapattim kahve fincanlarini Oyle ya senin bas harfin bile ciksa Kendime yalan sevdalar yontarim diye.. Uyanamiyorum sevgili Hala yanibasimda biraktigin kabusla boğuşuyorum Ayrilik bir cellat gibi kovaliyor pesimden. Bense dunden razi damarimdan akitmaya butun sen kokan anilari.. Senden gidemiyorum sevgili Arafta kaldim, bitiremiyorum... |