De haydi! eyvallah etmeden yine ben kazandım!..
He kurban,
hele bir söylemisin, geldik gidiyoruz ya hesapsızca, peki ama, neydi benden ve bana ait olan? Yaşanan, utanılan zavallılığı gör, yoksula sunulan, yaşadığımız sefalet bile, yalnızca, ödünç verilmemiş miydi, körolası kader tarafından?.. Neden, sözünü tutmaz ilahlar? Ah! kader, akşamın soğuğu çökmeye başladı, ne varsa, aldın elimden avucumdan yok pahasına, sanki, yüzümün ifadesini bile kıskandın, bırakmadın bana... Günlük, indirimli satışlar gibi, parça parça ve ucuza kapatıp, bomboş kaldığımda, orta yerde bırakmak için, öylesine darmadağınık... He gülüm, neydi başlarken bende olan, inancım, isyanım, kalem ve kağıdım, peki, elde ne var? övünçle yazıyorum yine bu saydıklarım... De haydi! eyvallah etmeden yine ben kazandım!.. Atilla Yüceak Ocak 2015 Araştırmacı Yazar –Şair |
nedir bilir misiniz?
Rakı sofrasındaki balık mıdır?
Balığın
hafızasındaki gökyüzü müdür?
Gökyüzündeki uçurtma mıdır?
Uçurtmayı
uçuran çocuk mudur? Çocuğu doğuran anne midir?
Annenin ayakları altındaki
Cennet midir?
Yoksa mutluluk bir hayal midir?
Şiiradam
Selam ve tebriklerimle...