Korku tarlası
Kan kırmızı gökyüzünde karla karışık hüzün var
üzgün üzgün dolaşıyor sevdalılar kuşlar konuyor dallara goncalar dönüyor zambaklara kelimeler yetmiyor papatyalara korkuyorum endişeli acı bir bekleyiş bu her an ölecekmiş gibi hiç bitmeyecekmiş gibi son kışta birikti korku bir kuş daha uçtu mutluluk kuşuydu bu acıyı tatlı yapan bir kuş sancı toplandı gecede ay yaklaştı el aleme bize korku kaldı hiç olmuşcasına bir korku arabalar,vapurlar son rıhtımda bize kalan acıyla karışık fırtına korku doğuyor rüyalarıma meraklandıran bir korku korku tarlasına çıkıyor bütün sokaklar kalbimin sokaklarında infilak ediyor bombalar ne yazık çok yazık ölümle yaşam arasında ince bir çizgi bu |
Alkışlıyorum güçlü kalemi üstat
Yüreğine sağlık
__________________________________________Selamlar saygılar