Donmayan Ne Kaldı?
Donmayan Ne Kaldı?
Kar mı yağdı? Elleriniz mi buydu? Ne kar yağdı, ne eller üşüdü! İnsanlık iflas etti, fikirsizlik buydu! Her şey donmuş; Zihin, dimağ beyin! ... İnançlar buz tutmuş, Samimiyeti maskeler yutmuş! Ruhtaki donma daha derin! Gülmek istiyorum, suratlar donuk. Bakmak istiyorum, bakışlar sönük! Empati denen bir şey vardı, “Em” yok olmuş, “pati” yanık! “ver elini” desem, eller kurşun! “sevgi” sözü, kenarda dursun… Aile buz tutmuş; çocuklar üşüyor! Baba donuyor, anne buzdağı aşıyor! Güneş girmez olmuş hanelere; Bireyler ruhsuz yaşıyor! Kazım Öztürk 18 Ocak 2015 |