Aşık Sümmani der ki ;

"Ervah-ı ezelde levh-i kalemde
Şu benim bahtımı kara yazmışlar
Bilirim güldürmez devr-i alemde
Bir günümü yüz bin zara yazmışlar"..

-Sevgili Nihal Mirdoğan Hocam’a-


Bu terslikte bir iş var biliyorum
Martılardan habersiz, gemilere hiç binmedim
Yunusları kılavuz bilerek yaşadım sularda

Ne zaman yüreğimi yoklayarak çalsa kampana
Bu terslikte bir iş var biliyorum
Yaşamak aşkların en zorudur hem de
Kızgın çöllerin kına fırtınaları arasında
Cehennem bile utanırdı, günahsızları yakarken
Ateştendi gözlerimin feri hep
Yanmak benim lügatimde buldu mana

Kar yağardı ellerime, inceydi boynum kıldan
Sessiz karanlıklar taht kurdu yüreğime hep
Bu terslikte bir iş var biliyorum
Hep gurbete çıktı onların seheri
Yolların hükmü kalmadı, güneşi gündüzlere bırakalı
Guruplardan gelen gurbeti anlatamam, yılları anlatamam
Tüllerin ardında geceler, uzundu yıldan

Nice çöller kurdum saraylar ortasına
Hiç kimse okumasa da, yazık
Bana kaldı aşkın kitabını yazmak
Bu terslikte bir iş var biliyorum
Sabrımı seraplarla törpüledim
Alıcı kuşlar yüksekten uçarken
Çığlıkları düştü, düşlerin rotasına

Kıyam et dediler kıyametimde
İşim yıldızları söndürmek her gece
Ufukları diriltmek gözbebeklerimde
Kurdu koyunlara yem etti çobanlar
Bu terslikte bir iş var biliyorum
İncitemedim, çocuktum işte
Seyrettim, seyrettim onları öylece seyrettim

Ceyhan benim gözlerimden doğdu
Aklımdan başka hiç bir yerde yoksun
Ne mekânın ismi var sensiz, ne de zamanın hükmü
Ervahı ezelde böyle yazmış Kalem, elimde değil
Esir kuşlar gibi çırpınır yüreğim
Bu terslikte bir iş var biliyorum
Düşlerin en güzeline sürmeli gözler boğdu

Martılardan habersiz, gemilerden hiç inmedim
Yunusları kılavuz bilerek yaşadım sularda
Bu terslikte bir iş var biliyorum, biliyorum

Celil ÇINKIR 17 OCAK 2015