Ş A H İ T - IDuydum, mahkeme kurmuş, cümlelerin mimarı Vay o Hâkim Savcıya, sert kayaya çattılar Kafiye Şahit olmuş, Uyak kararın ar’ı Konu Şiir’miş meğer hemen terse yattılar Altın divit kalemi, almış biri eline, Yazmış üç gül bir çiçek, ne geldiyse diline Adına şiir demiş, ama şu da biline Şairinde aşına, soğuk suyu kattılar… Her şeyde edep gerek, saygı sevgi esastır Cinse göre değişmez, bunlar insana hastır Lakin ısrar etmeyin, büyük koz kupa astır İkiliyle rest çekip, ne var ne yok sattılar… Otuz yıldır yazsam da hala oldum diyemem Besmelesiz sofrada, haram lokma yiyemem Hukuk libas gibidir, bol geleni giyemem Hak’tan uzak Hâkimler, cübbesiyle battılar Biri oldun deyince o da oldum sanıyor, Alkış tutup övene nefsi kayıp kanıyor Heceye kibrit çakmış ayak uyak yanıyor Bir ateş kor olmuşken şairleri attılar.. Bilen bilir, bilmeyen, yorum yapar yerinden İz bırakmaz kimisi, yürür gider derinden Kesseler harf değişmez, vazgeçer de serinden Gerçek yazan ŞAİR’İ, unutup da gittiler.. İşte durum Hakim Bey, yazıyor kalem alan Gönül mahkememizde, olmadı idam olan Hoşgörüye tavizdir, diyen varsa ki yalan AVCI der edebiyat, deryasında yittiler SATIRLAR ARASINDA, ASIL ONLAR BİTTİLER OSMAN AVCI -2015 |
41 kere maşallah,
Yüreğin, kalemin, ilhamın dert görmesin.
___________ Selamlar üstat.