SESSİZ ÇIĞLIKLARIMDA SENal gülüşlerini ver düşlerimi geri boş hayaller peşinden koşturma beni yüreğime sinsice girdiğinden beri gözlerimin yaşı hiç dinmedi bilemezdim yolumun çıkmaz olduğunu karanlıklarla bütünleşeceğimi beni yolumdan seni solumdan edeceğini nerden bilirdim en sakin fırtınalarda bile yerimden söküleceğimi bulutların arkasına saklanıp gideceğini baka kaldım ardından buğulu gözlerimle sabahla başlar sensizliğim kalabalıklar içinde yalnızlığım beklerim geceyi hasretle sensiz çaresiz esir alır gözyaşlarım beni hapsindeyim gözlerinin zemheri ayazında titrese de yüreğim bitmeyecek sana olan sevgim yazdım adını buğulu camlara senden anı mektupları okuyorum bir daha soğuk terler döküyorum her satırında is kokulu hava yakıyor genzimi unutmak mümkün mü sitem dolu sözlerini düğümleniyor boğazımda kelimeler hani diyordukya aramızda kalsın ebedi sevgimiz mezara kadar gömsek de kuma atsak da suya dilim sır tutmuyor artık sessiz çığlıklarım seni çağırıyor ... Refik 16 . 01 . 2015 İstanbul |