sen istanbul olurdun ben kuşlara yemâlemi seyretmek vardı gözlerinden ırmak, ırmak akıp karışmak denize deniz olup tamamlamak İstanbul’u seni sen, istanbul olurdun ben bir seyyah güzelliğine tanıklık eden, martılar beslerdim aşk kırıntılarıyla diyar, diyar türkü edip dilime söylenip gezmek seni ırlam ırlam dövünüp ağıtlar yakmak düşünce gurbete bil ki gözlerinde güzel bil ki gözlerin gözlerimde güzel özlemimde güzel özlerdim sen İstanbul olurdun bense sevgili büyürdün büyürdün dudaklarımda büzüşürdü anlatmak seni iki kelime edemez boğazından geçmezdim sonra yağmur olur düşerdim bahar kokan saçlarına süzülürdüm süzülürdün sarardım bulut olup ufkunu dokununca dağılıp her bir yanına ben olurdum dudaklarında sen İstanbul olurdun ben kuşlara yem... |
Ne güzel bir giriş olmuş şiire seven sevdiğinin gözlerinde alemi seyreder..
Tebriklerimle Kardeşim