BENGÜ TÜRKÜSÜ
Not: Baraj Suları Altında Kalan Efsane Bengü Köyü
ve Halkına İthaf Edilmiştir.... Orda bir köy vardı çok uzaklarda, Kızılırmak kıyısında bir cennet… Adı bir şarkıydı hep dudaklarda, Şimdi onsuz her yer bizlere gurbet… Senelerdir içimizde bir yara, Hasretiz ovaya ve o dağlara, Ölen öldü gitti sorsan sağlara, Anlatmayla bitmez bu büyük hasret… Bu sevgi ölümsüz bu aşk tertemiz, Güzel köyümüzü çok özledik biz, Bizi ayırana bütün öfkemiz, Öyle kolay kolay bitmez bu nefret… O sarı okulu yeniden görsek, Dombiliç oynasak çember sürüsek, Şöyle köy içine doğru yürüsek, Yeniden o günler olur mu kısmet… Çıtlamığa çıksak çay deresinde, Hayıtları kessek köy deresinde, Dalınada taşmış boy neresinde, Öte geçe kurda kuşa emanet… Horoz tepesinden uçurtma salsak, Şimdi kırcağızın adada olsak, O mutlu günleri yeniden bulsak, Rabbim nasip etse böyle bir nimet… Köye ateş yaksak düğün gününe, Atsak kendimizi ırmak yönüne, Sepetleri döksek evin önüne, Tütün dizsek yine hep demet demet… Köye bakmak Govcarlığın başından, Yazıya koşmak mezarlık kaşından, Buz gibi su içip sokutaşından, Tekrar oraları görmek her niyet… Çelik çomak için kuytu kazardık, Fildiş yürütürdük oyun bozardık, Topumuz patlardı ona kızardık, Yeniden şişirmek olmazdı zahmet… Kopardılar bizden seneler önce, Acımız sancılı acımız ince, Kahroluruz aklımıza gelince, Köyümüze özlem sanki bir cinnet… Gönlümüzdür bu sevdanın mabedi, Her Bengülü buna hep böyle dedi, Efsaneye hasretimiz ebedi, Bizimle mezara girecek elbet… Orda bir köy vardı şimdi yok artık, Resimleri kaldı soluk ve yırtık, Bir sandal misali sulara batık, Şimdi her şey dümdüz yoktan ibaret… 11.06.2015 BAFRA |