Bu dünyada kimse mutlu olmazdı
Sevgi denen kutsal bağ olmasaydı
Dostluktan yana bir köprü kalmazdı
Saygı denen yüce dağ olmasaydı

Umut iklimleri kurak olurdu
Kardeşlik kuru bir yaprak olurdu
İnsanlıkta bir gün toprak olurdu
Duygu denen hala sağ olmasaydı

Kalpler karardıkça zulüm ürerdi
Soytarılar muradına ererdi
Nefret eşkiyası hüküm sürerdi
Şefkatle örülmüş ağ olmasaydı

Söze sığmaz hoşgörünün önemi
Dürüstlük enginde yüzen bir gemi
Halen vardı cahiliye dönemi
Resul’un geldiği çağ olmasaydı

Eksilmesin gönüllerden sağduyu
Öfke tehlikeli dipsiz bir kuyu
Merhameti yerdi iblisin suyu
Rahmet gölü hala sığ olmasaydı

Vahşi düşünceler tekrar doğardı
Zorbalar insancıl fikri boğardı
Yüreklere zulmet karı yağardı
Vicdan öze düşen çığ olmasaydı

Bitmez dünyamızın yazı baharı
Bir mevsim gülü var bir mevsim karı
Yazamazdı elbet bu mısraları
Çakır hoşgörüye tav olmasaydı

24.08.2014
BAFRA