yol hevalım
yaşamın son durağı/zindanı ölümün
o günleri anımsar mısın
hep karam derdim sana
keşke demez olsaydım
demez olaydım
ah keşke keşke
o zaman yaşamın/zindan/
karanlığı olmazdı


olsun be karam
ikimiz de onurlu bir kavganın eriyiz
kıyımlar arşivinde bir satır
bu asrın kangren yarası
işkence zulüm/hep aynı
senin orda da en katmerlisi
aha ölüm
karagözlüm
ak saçlım
bir soluk ötemde
ondan korkan kim ki

hele bir gelsin de görelim
ama/yol/
yoldaşından ayrı kalmak yok mu
ölümlerin en acımasızı
işkencenin en dayanılmazı karam

günlerce aç susuz bıraktım bedenimi
yasak sevdalara baş kaldırdım
sevdalar
sönmesin
sevgililer
üzülmesin
diye...
insanlık/
insanlık onuru
kenetli yüreklerimizde
onca uğraşlarına karşın
koparıp alamadılar
ölüm utandı
gün utandı
zulüm
ve işkence utanmadı
kıyım sürdükçe filizlendim
ağıttan umuda

çok uğraştılar
sıvamaya uğraştılar güneşi
inadına/
biz ise
nara verdik bilincimizi
gün ola
harman ola

boş ver bre can
doğarız yeniden kardelen misali
nar kardelen vari
patladı patlayacak/

ey kahpe oğlu
aha kahpe duvarın
ey dikenli tel örgü
aha paslı yüzün

bak
görüyor musun
her şey yeniden filizlenmekte
elvan elvan
kuşlar semada pervaz etmek de
turnalar öbek öbek halaya durmakta
yarınlar adına
değil mi karam

Taki Akkuş