O ÇOCUKSus konuşma çocuk Nehirler üşür sesinden Esaretin betonundan doğrulup Korkutma geceyi yerli yersiz Sus konuşma çocuk Deli gözlerini dikme masalıma Ufuklara çarpar yüreğim bakışında Parçalanır, cereyan eder sonsuzluğuma Dur, bakma çocuk Burada hep alışılmış ölümler Burada hep buzul gülüşler Dur, bakma Uyandırma duyarsızlığı zamanlı zamansız Durma çocuk Başıma bela durma öyle Vicdanım gibi çerçevelenip duvarda Parmaklarını zerreme doğrultma öyle Sen en iyisi çocuk En iyisi yaşama Yaşama bu çürümüşlük vagonunda… N.K. |