Zigot (1)
Yoktu o zamanlar baş ağrım,mide spazmım
Gece yarısı efkarım Yasak aşkım İç sızım, Arsızlığım... Yoktu. Parazit çalan radyom Duman makinası sobam Dökük duvar, duvarda nem Azıcık bile tasam yoktu Mesela hiçbir çocuğu ölürken görmedim bir kurşunla Savaş yoktu Anne çaresizliği Anason kokan baba nefesi yoktu Vatanda vatansızlık yoktu Sarayda soytarı, ipte cambaz yoktu Ne kul ne yetim hakkı, Ne de göz... Yoktu Gönül hakkı? O da yoktu Keşke hep zigot kalsaydım Karanlıkların hüznünde değil, Annemde saklansaydım. Ali Güçtaş - İstanbul, 2009 Zigot (2) Şimdi istiyorum ki, bütün çiçekler solsun Renkler de... Bir dünya savaşı daha görsün dünya Kırılsın çocukların tüm oyuncakları Kırılsın, teselli etmeyin bacaksızları İstiyorum ki, Leyla Kerem ile basılsın Silinsin tüm aşk meşk masalları ’Fuzuli’ işgal Silinsin, edebiyata deli çıkarmaları İstiyorum ki, Cibril makamsızca üfürsün Yer homurdansın,dağlar yürüsün ’Ne oluyor lan’ diye koşuşsun insanlar: Zilzal! Ve istiyorum ki, Ya zigot olarak kalsın Ya da ot olarak doğsun ruhu aklını bastıranlar! Ali Güçtaş - Giresun,2014 |