EN BABA ADAMMIŞ O
Şanı adında saklı,
Yüreğinde küfü kokan hüzünler. Bayatlamış bir yaşam tarzı, Dolu dizgin hayatına sinmiş gözyaşları. Öfkesine yenik düşünce, Efkarı kayaya vurup kaçan dalgadan da yüce. Acısını ceketinden silkmiş, Geçmişini bedeninde hasp edermiş. Gözlerini kaparmış sinsice, Hüznünü saklar fark ettirmezmiş. En baba adammış o Ağlamayı , meyhane köşelerinde, Gülmeyi hep bir sonra ki güne ertelermiş. En baba adammış o Dağ gibi, Deniz gibi, Bazen de Kimilerinin en acı gününde bir gökyüzü misali… En baba adam o , Bakışlarında efkar-ı hüzün kaplı…! ...MügegüM... M.S |