Çocukluğumu kaybettim anne
Eskidendi avlularda şen şakrak gülüşüm
Hani sen düştüğümü görüp ürkek bir bakış atardın ya ,
Gözlerinden gözlerime ?
Hani canım yanıyormuş gibi bakardın ya ,
Gözlerini kısarak ?
İşte tamda vakit o vakit anne ,
Gülüşün merhem olurdu yarama
Hiç acımazdı kanayan dizim
O an hiç canım yanmadı anne …
Deliler gibi hıçkıra hıçkıra ağladım ama
Hiç canım yanmadı anne …
Çocukluğumu kaybettim anne
Kaldırımda yalın ayak koştururken ,
Bir elimde somun ekmek ,
Diğerinde sen vardın ya,
Bir sağa birde sola saçardım mutluluğumu …
Öfkemi hep bir sonraya ertelerdim .
İşte vakit o vakit anne , bütün dualarım senle …
Ne olur ,
Ne olur hiçbir yere gitme …
Beni ne olursa olsun terk etme anne !

...MügegüM..
M.S