Muhtacım, haftalardır yazmamışım
Ben şiirlerimle varım
İlham alamıyorum ne fayda
Nam salmışım, beğeniler tek karım
Sen yoksan şiir de mi yok?
Bu yalana haftalarca inanmışım.
Soğumuş defterim,
Karalanmış sayfalarım bayatlamış şiir kokuyor.
Yazılanlar okunmayı
Boş sayfalar üstüne şiir dokunmayı bekliyor
Hatırlamıyorum uzun zaman oldu
Seni şiir ettim gittin.
Şimdi, şiirlerimde sözde özne bile değilsin.
Geri dönüşü yok sene sittin.
Bir daha karşıma çıkma lütfen.
Sana yeniden aşık etme.
İsmin kalemimde kazılı olsa da
Beni o eski bene benzetme.
Ara ara şiir sendromuna girdim.
Kendimden geçtim
Rüyalarımda intihar ettim
Uyandım ve yazarak yaşamayı seçtim.
Yaşamaya çalıştım, yazarak yaşamaya
Öldüm, öldükçe daha, daha da kuvvetli dirildim.
Şiiri bıraktım masamın üstüne
Dışarı çıktım bir arkadaşa bakmaya
Benim amacım para kazanmak değil şiir yazmak.
Yazarak yaşamaya çalışmak
Biraz da yaşamayı yazmak.
Basamak basamak çıkmak yukarı doğru
Şiirle tırmanmak...
Hayatı bir zat olarak fazla önemsedim
Bayat yaşanmamış aşklardan geçerken
Kendimi örseledim.
Kara ve kalın kalemimdeki kelimeleri
Tertemiz matematik defterime iğneledim.
Ardımda, başkalarına inanarak
Adına aşk dediğim hevesler kaldı
Oysa önümde yazılmayı bekleyen şiirlerim vardı.
Sonuna geldiğim sayfamı bitirmeden
Bir sonraki sayfa yetim kaldı.
Yazmayı bırakmak mı?
O sadece uykuyla uyanıklık arası bir haldi...

-Münzevİ