Seni gördüm
Uzun bir zaman geçmişti aradan
Seni sevdim
Çünkü sana beni seçmişti Yaradan

Seni yine unutamadım
Unutturamadım kahrolası kalbime
Saklandın kalbime
En derinde bir yerlere
Seni söküp atamadım
Silip unutamadım bir kerede
Seni gördüm
Sobeliyemedim oyunun başladığı yerde

Her görmemde
Sana beni yeniden aşık ediyorsun.
Unutmayı sevmeyen kalbime
Yeniden hatırlatıyorsun.
’Aşk iki kişiliktir.’ demiş üstat
Neden limanıma yanaşmıyorsun?

Kaldırımda yürürken
Çiftlere yol veren benim neden?
Sen gelsen,
Başkaları yol verse bize
Havalara uçsak ya sevinçten!

Arkadaşlarla Yeşilırmak manzaralı banklarda muhabbet ederken
Sen geçtin gözlerimin önünden
Adımlarını saymaya çalıştım sen giderken
Bir süre sonra kalktım yerimden
Sana doğru yürümeye başladım hafiften
İçimdeki şeytanları taşladım
Yine de geçip gittim
Sana bir söz edemeden...

Birdenbire düşündüm
Seni unutmak imkansız
Her unuttum deyişim
Seni tekrar hatırlatmak kalbime
Kalbim seni unutmaya duyarsız
Her ilaç faydasız artık
Şiir yazarım sana yalan yanlış.

Yavaş yavaş geceye doğru girerken
Yanımda yine yoksun
Kalemimden akan nehirden oluşan kitabın
Tam ortasındasın
Aslında ben seni sana okuyorum
Farkında mısın?

En son dediğin gibi
Seni gülerek hatırlıyorum
Ve Eylül’e yine seninle sensiz ’Merhaba!’ diyorum
Bir sonraki şiire geçiyorum...

-Münzevİ