Sen Ölme emi, Amca..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Eğitimimi bitirip yurda döndükten sonra,vatani görevimi yapmak için gün sayıyordum
Ağabeyimin evinde misafir olduğum bir gün; askerlik konusu mevzu olunca,altı yaşında olan yeğenim çocuksu bir refleks ile(son kıtadaki birebir) duygularını haykırdı.Çok etkilenmiştim.Daha sonra bu yoğun duyguyu şiir haline getirmeye çalıştım.Hemde o çocuksu ifadeyi bozmadan.Umarım beğenirsiniz.
Oturmuş dört kişi bir arada
İçlerinde sevgi, gözlerinde sevgi Sevgi dolaşıyor odada Ve iki sevgi kaynaşmış,bir olmuş Biri amca, biri yeğen Yürekler ha durdu,ha duracak Sevgiden. Bir uzak yerden,bir uzun sevgidir Yüreğinde amcanın Yeğen ise bir genç fidan Sevgisi-altıncı baharında- Saf Temiz Ve çocuksu Fışkırır her yerinden Elinden Dilinden Gözlerinden. Sığdırmaya çalışılır bir-iki kelimeye Onca sevgiler Yetmez Ateş gibi yanar vucutlar Gözler bir volkan Bakışlar lav. Anımsar yeğen aniden -babası askerliği sorunca- Ölen binlerce genci savaşlarda Ve akan binlerce gözyaşını Bir çığlık koparır kendiliğinden _"Sen ölme emi,amca" "_Yoksa boşa gider annemin yaptığı yemek Yemeden gidersen eğer Bu ev, bu duvar, bu kapı neye değer Neden, niçin doğduk? Varsa öldürmek,ölmek. kutbo |
kutlarım şiir dostu...
tema zaten hüzün...
saygımla...