Anne
ANNE
Belki yokum, belki beni bitirdim, Suna boylun bu diyarda tek anne. Ben bendeki benliğimi yitirdim, Var dediğin yavrun artık yok anne. Kara gölge ak bedene tüneyip, Bir imtihan bizi bizle sınayıp, Kader kaza dinlemeden kınayıp, İtip kakan yargılayan çok anne. Can denilen ruh bedene düşeli, Yollarıma kırık camlar döşeli, Ben harici herkes mutlu neşeli, İnanmazsan kalk yerinden bak anne. Küçücüktüm büyüyüp de çağladım Kuytu köşe kıvrılıp da ağladım Derdi çözüp yıldızlara bağladım Ağırlıktan çöktü yüce gök anne Kara kışı bağlayıp da döşüme, Nice derdi sardım dertli başıma, Yüce kudret bakmayıp da yaşıma, Bir gün kucak açacaktır Hak anne. AYŞE GÜL YILDIRIM |
Allaha emanet