denklem
.
ne çok özledim rıhtımını kadıköyün ve kahvesini sevemesem de sevmek için yudumladığım gözlerin arka fonda kusarken vapurlar insanları martılar kovalıyordu ya karabatakları işte o zaman keşfetmiştim denizi doğuran buluttur denklemini bırakıyorum şimdi kendimi göğün kaçıncı katıysa kirpiğinden sessizce içeri ve bırakıyorum rüzgâr savursun bizi . |