Bir yıl başı öncesiydi.Eskiden evde yeni yıl giriyor diye ne hazırlıklar yapardık.Şimdi normal şeyler hazırlayıp dua ediyorum sadece.Çünkü yeni yıl benim için miladi takvimin başlangıcı.Bütün dünyada çok az ülkenin dışında herkes kutluyor ve yeni yıla girme heyecanı yaşıyor.Ben de dualarımla eşlik etmekten başka bir şeye lüzum görmüyorum.Neden mi? Şiirimde anlattığım gibi ...

Dünya üzerinde o kadar insan var.Herkes mutlu ,huzurlu ve sağlıklı değil ki!Dünya üzerinde yapılan anlaşmaya göre mesela yiyecek bakımından yiyecekler herkese yetecek kadar çokmuş.Ama insanoğlu paylaşmayı bilmediği için yetmiyor.Aç gözlülüğümüz Afrika’ da kendini belli etmiyor mu? Su kaynakları deseniz öyle gereksiz ağaç kesimleri ve gereksiz su tüketimleri dünyayı tehdit ediyor.Kuraklığa doğru götürüyor.

Kuranda namazdan sonra yardımlaşmanın üzerinde o kadar duruyor ki!Kurban olayım adına.Salat zaten Rabbi bilmek ve teslim olmak...ve dua ile yakarışla onu anmak...Ona teslim olduktan sonra birbirimizi sevmeyi kollayıp gözetmeyi istiyor Yaradan ne güzel olur değil mi ?herkesin kollanıp korunduğu,herkesin birbirine yardımcı olmayı denediği bir dünya...!Hayalde olsa çok güzel bir duygu bu ve ben bu duygu ile yaşamayı kendime amaç edindim.Sevginin dünyayı kurtaracağını biliyorum.Sevgiyle yoluma devam ediyorum.

Dışarda buz gibi soğuk var,

Saçaklardan dökülen damla damla

Belki kar belki de yağmur .

Kim bilir hangi evde yarına soluksuz hazırlıklar,

Kim bilir hangi evde soğuktan üşüyen eller var?.

Hangi evde süt isteyen çocuklarla...,

Hangi evde işsiz bir baba ve ağlayan

Bir kadın var?.

Kim bilir başka evler de...

Şimdiden süslenmiş Noel ağaçları,

Sıra sıra dizilmiş içecekler ,hazırlanmış yarına

Giyilecek bilmem kaç liraya alınmış,

Kıyafetler var...?

Oysa dünyanın bilmediğim bir köşesinde...

Kibritçi kız misali,

Yeni yıla girmeye hazırlanan kız çocukları var...

Biliyorum doğu ayaz,kar kış ortalık perişan,

Savaştan kaçan onca insan...

Sığınmış belki bir boş inşaatta...

Gidecek kapısı olmayan insancıklar var...

Bir peri olsaydım diyorum,

Hayal bu ya...mor elbiseli bir peri..

Bir elimde sihirli değneğim...

Bir de uçan bir halım...

Önce ülkemi dolaşsaydım baştan başa..

Sonra dünyayı...

Dokunuverseydim değneğimle...

Bütün acılar birden son bulsa...

Bütün çocuklar ağlamasa...

Üşümesin o küçük eller yüzler hani ...!

Kadınlar mutlu olsa ...!

Güven dolu olsa ülkemin dağı taşı ..

Dünyada ölmese insanlar hani..

Emin olsak birbirimizden

Hani olmaz demeyin olsun işte...!

Çok mu ha...istediğim çok mu sizce...?!

Söyleyin...!

Neyimiz eksik ...birbirimizden...?

Unuttuk mu sahi insan olmayı ..?

Unuttuk mu biz birlikte yaşamayı..? Semiray EMRE...31/12/2014