BİLİNMEZ BİR BEKLEYİŞ BUgece yaslanır gözlerime ve ben çiğ düşen kirpiğimle dalarım senli düşlere. kaç bahar eskittim ardından sürüklenen yapraklara yüklediğim nağmeler açılmadı kapında ucu yanık yüreğimin kokusu titredi unutulmuşluğuma. sevmek değildi aslonan senin ben tarafından sevilmendi sorun baş edemediğim tek bilinmeyenli problemi çözümsüzlüklerime ekleyeli beri ah u zardayım. acz-i beşeri nasıldır tahayyül dahi edemezsin ahkam kesmek kolaydır yarası olmayana uzaktan davulun sesi hoştur kulağı tırmalamadıkça bilirim. kelimeler doğrarım geceleri yüreğimin en kör yanıyla serpiştiririm senli cümlelerime görmezsin duymazsın camın yeşil sabahlara açılır senin güneşin soluğu yakar usulca yüzünü sardunyalar sarkar pencerenin eteklerinden mavi göğü kucaklarsın yas/sız gözlerinle siyahı tanımamışsındır tanıma zaten. daha doğuştan kara kundaklarla belemiş hayat beni en iyi tanıyan benim kenarda unutulmuş kuytuları gözlerim o yüzden sürmenin en koyusu maviyi sorma bana görmedim ki özleyeyim baktığım her yer siyahın dalgalı haresi oynaşır hayatımın duvarlarında arada parmaklarıma bulaşan kırmızı kalpler çizerim üzerine okları hep beni hedef alan. çıkmaz sokakların birinde bulmuştum seni üstün başın yalnızlık kokuyordu büyüdükçe yırtılan kenarları sarkan dilinde özlem hamuru. gece ayazına bulaşan ellerim aşkın ateşiyle kömürleşmiş ellerinden tutup kaldırdı bakışın bakışıma gömülürken asıl sevdanın karasını içime çizeceğini nereden bilebilirdim. sorma artık beni bağrımda biriken taşları beni vuran gözlerine sektirmekten yoruldum güçsüz bir karınca gibi kendime yetecek kadar sevgi biriktiriyorum yuvama kaybettiğim baharıma çıkar mıyım bilinmez. Ayvazım DENİZ |