Tasavvufta insan olmanın yolu bir mürşide kapılanmaktan geçiyor.Mürşide kapılanmak ise o mürşide gönülden bağlanmakla oluyor.Peki herkes mürşit olabilir mi Hayır herkese has değil elbet.Elinden ,belinden dilinden ,zarar görmediğin birinin olması gerekir.Öyle insanlar var mı demeyin.Dünya durdukça güzel insanlar hep olacak.Ve bu insanlar bizi hakka götüren araçlardan başka bir şey olmayacak.Çünkü biz insanlar Rab’bi tanıma yolunda ilerlerken hep hatalara düşüyor,bazen de isyana giden yolda ilerliyoruz.Aşağıda yazan ayet gibi...
“Şimdi mi (îmân ettin)! Hâlbuki daha önce isyan etmiş ve bozgunculardan olmuştun.”(Yûnus, 91)

İŞte bu yüzden bir rehber yol gösterici lazım.Bizim dikkat etmediğimiz şeylere dikkatimizi versin ve bizi sırati müskatime götürsün.

Demek ki mârifet; perdeler kalkıp baş gözü de görür hâle gelmeden önce, kalp gözüyle görebilmekte. İbret gözüyle idrâk edebilmekte. Bir başka ifadeyle ölmeden evvel ölebilmekte.

Hücrelerinizde onun sevgisi hissettiğinizde ve her zerreden onun baktığını bile bildiğinizde yola çıkmışsınız demektir.sevgiyle...

İnsan,bazen zarif , ince ve nazendedir,
İnsan,bazen gül yüzlü,şen ve sevecendir.

İnsan,bazen hakperest bazen yardımsever,
İnsan bazen bir aç kıtmirden bile beter,

İnsan,bazen başı dağlar kadar yücedir,
İnsan,bazen Rabbin tanımaz bir haldedir.


İnsan,bazen ahrete inanmak istemez
İnsan,bazen gelmeden ölümü beklemez.

İnsan,oynasın gülsün ve eğlensin diler,
İnsan olmak için mürşidi kamil ister.

İnsan olmanın yolu Hakkı bilmekten geçer,
Kamil olmak için ölmeden önce ölüm ister.