Nasıl yandım umurunda mıydı,
Bu yangınlardan kurtulmak mümkün müydü,
Yollarında güller açsın sevdiğim,
Sensiz geçen hayatta çare var mıydı?

İnce bir kar yağar kalpten içeri,
Sessiz sedasız bir çığlık atıyor.
Deva diye gezer ruhumun eri,
Her geçen dakika hüzün katıyor.

Dökülüyor içten dışa bir çare,
Islak acılı bir o kadar yalnız.
Çare mi, çareler bende biçare,
Dökülen yakıyor adı yok adsız.

Ne kadar tuhaf ne kadar suskun kalp,
Sakladığın şeyler var fazla keskin.
Tutma sığmaz onlar, zafersiz bu harp,
Kalp divane ama bir o kadar bitkin.

Aman ver yüreğim düşüncen yaman,
Ölüm kadar yalnız ve aynı rengiz.
Öyle saçma hayat ki oldu saman,
Bu çaresizliğe biz nasıl dengiz.

Bitirin hayatı bana af çıksın,
Anlatma anlama sadece yazma.
Onu hatırlama yürek bıraksın,
Kendi kuyunu sen açıp kazma.

Es gönlüme kus her öfkeni bana,
Sensiz ölümdür bu kalp, ferman olsun.
Sor geçmişe beni, korkma sorsana,
Bir umuttur sensiz yok, derman olsun.

SCKaradeniz [Mr. Lonely]