sarı konak pembe perdesen pembe yanardın ben beyaz donardım haberin olmazdı sair gecelerimde konağının altında konaklardım yaylacılarla üşürdüm bel bağlardım ihtimâllere seher serçeleriyle gülüşürdüm sen hep pembe yanar kırmızı batardın haberin olmadı hiç kızıllaşırken ileri dağlar kızılcık diplerinde sabahlardım sen hep pembe yanardın ben kara tutuşurdum donardı ayaklarım bedenime yavaş yavaş alışırdım sen sarı yandın içimin ıssızlığından anladım boşalttılar konağınızı kırdılar camlarını bir daha yanamadım kasım |