Bir Acı Kaldı Bende
Herkesin geçer dediği,
Ama hiç geçmeyen bir acı kaldı bende İsminin her harfinin bıçağıyla kanayan Kendimi “unutacaksın” kandırışım Herkesin bildiği, Ama yalnız benim hissettiğim bir dert kaldı bende Sızlayan onca “gitme” haykırışım Şimdilerde Ne zaman “mutluluk” yazsam Hep ünlem geliyor parantez içlerine Beni özleme Özgürlük aşığısın sen Tutsak olamazsın iç çekişlerine Zaten dünyadaki tüm ayrılanlar adına özlüyorum, Senin yerine de özlerim işte Herkesin geçer dediği, Ama hiç geçmeyen bir acı kaldı bende Kusuyorum yutkunduğum her huzuru Yokluğunun hasıtlığı tuttu yine Sanki kanımda bir tek kendisi dolaşmalı Bir tek kendisi olmalı benliğimde Niye şaşıyorum ki, Niye Yokluğun da senin gibi işte! Şimdilerde Ne zaman gülmek istesem dişlerim kilitleniyor Sanki yemin içmişim gülmemeye Beni özleme Gülsen bile mutlu olamazsın özlersen İnsanların yaptıkları daha çok dokunur bünyene Ben seni sevdiğim gün başladım özlemeye O gün bugündür sabır çekiyorum Acı tesbihimin her boncuk tanesinde Herkesin geçer dediği, Ama hiç geçmeyen bir acı kaldı bende Minicik ellerinle kanattığın yüzümün derisinde Kokun kalmış şükürler olsun yine de Yoksa nasıl dayanırdım gidişine Ben her gece, Seni düşlüyorum sonu kabus ile bitsede Bilme sen be bilme Her gece ölümleri bin kere tavaf etsem de Şimdilerde Hangi parktan geçsem Gökyüzü yıkılıyor üzerime Her parkın girişine “aşıklar giremez" yazmalı Çünkü her ayrılan, Bir kez daha ayrılık acısı yaşıyor sarılan sevgilileri görünce Beni özleme Parklarda oynayan çocukları izlemeyi seversin sen Renkleri senindir ağaçların da çimenlerin de Hayal kurmaların kızısın hayal kırmaların değil Ben senin yerine de kırarım hayallerimi Gittiğin günü düşünmem yeter de artar bile |
tebrikler.
aşk acısı şairi öldürmez.
ama iyi şiir yazdırır.