şükran hanımın yorumunun üstüne ben ne desem boş.)

düşündüren ve sorgulatan paylaşımları seviyorum.
ve teşekkür ederim nezaketinize.

" Yaşamak
azdan inişmiş hiçe çıkış "

Kâmil bir gönlün, ehil bir yüreğin damıttığı öz direkt beni " hiç " gibi bir kutsiyetin, o semaların katlarının bile yetemeyeceği bir güzelliğin kapısını aralattırdı.Ne güzeldin ey şiir ne güzel.Ne güzeldir arınmak, negüzeldir nefsin hezeyanlarından sıyrılmak, hiç birşeysizsiz hiç olabilmek .Aslında yanlış bir cümle kurdum hiçbir şeysiz Hiç olunmaz.Tam tersi herşeyi sindirip her şeyi özümsedikten sonra hiçliğe erişilir.Her şey ...Hiçlik içinde her şey...yine zıtlar kanunu çıktı karşıma.Hayranım bu kanuna.Allahım yüce Allahım sen ne büyüksün...Rabbim herkese hiçlik makamını nasip etsin.Egolardan, kibirelrden, böbürlenmelerden, gururdan , maddeden, çıkardan, ve daha nice benzer insanlığı törpüleyen duygu ve oluşlardan sıyrılarak her şeylik içinden hiçliğe çıkmak... benliği bu hiçliğin denizinde bir damla yapabilmek ne ululuktur..ne büyük bir duyuştur..


Ey aşk hiçliğin varlık nedeni... Ey Hiçlik Aşklığa döndüren ...HİÇLİK VE AŞK ..Ötesi nedir ki... nedir ...


Salt aşka mahkumiyet hiçliğe ermek demek...Hiçliği kabul etmiş olmak demek saf aşık demek.

Yine her yönüyle duygulandıran, düşündüren nitelikli bir eser okudum.Dilerim bu şiirinizin tamamını okuma fırsatı bulurum.

Teşekkürler paylaşım için.Selam ve saygılarımla.