Bir kurşun ,
Bir de şiir giderken adres sormuyor.
Bana kurşun sevgili sana şiir düştü.
Bu sevda sana göre şiir gibi şarkı gibi,
Kitaplara konu olacak gibi bir düştü.
Oysa hiç fark etmedin, görmedin,
Ne yaptımsa bir türlü tutamadıgım,
Benim gözümden yerlere bir sen düştü.

Ve… Sonunda;
Şiirde kurşunda buldu yerini.
İki ayrı yürekte sorgusuz sualsiz.
Bu yüzden sustuk konuşmadık bir daha.
Çünkü sıgmayacak kadar büyüktü duydular,
Küçücük bir kelimeden ibaret olan vedaya.
Birimiz umarsız ,birimiz kırgındık sevdaya.
Bir anda her şey tüm duygular yaşananlar,
Nasıl olduysa birden bir ‘’Hiç’’ e dönüştü.
‘’Hiç’’ alev alıp yanarken görmedin, göremedin.
Umutların ateşi yavaş yavaş tükenerek sönmüştü.

Haydi gel,
Aynı anda kapatalım bütün kapıları.
Nasılsa artık ne senin bekledigin, nede benim,
Bekledigim bir daha geriye asla gelmeyecek.
Senin yüreginde şiirler , benim yüregimde ise,
Bıraktıgın kurşun sonsuza degin duracak.
Sen giderken bana bir umut bıraktın.
Ben giderken sana bir unut bıraktım.
Küçüçük bir veda kelimesine sıgmayacak kadar,
Büyüktü bizim aramızda olan her şey.
Susmalar arasında yol alırken iki yürek,
‘’Ayrılık ve Hiç’’ buydu işte tek gerçek şey.

Dedim ya,
Bir kurşun bir de şiir giderken bir yürege,
Bir kez bile dönüp adres nedir diye sormuyor.
Şiir masala dönüşüyor sevgili, kurşun ise yaraya.
Senin gördügün ve yaşadıgın çok güzel bir düştü.
Benim ise yaşadıgım ve gördügüm en son,
Gözümden bir sen düştü.

Blueangel/18.12.2014