Buz gibi yüreğim
Damla damla düştüler gözümden
Yüz karası bir sevgiydi bu Kalp karardı sonunda Ağardı saç ve dayanmadı yürek Şimdi bin yaşındayım ben Daha yolu ortalamadı kimse Ben sona yaklaştım şimdiden Bu üşüme hayra alamet değil Oysa dışarı da yaz ve dayanılmaz bir güneş Yüreğim buz gibi işte İçim çığ altında kaldı yine Söylesenize böyle şen şakrak gezerken insanlar Ben bu suskunluğu nasıl borçlandım böyle Oysa geçti bitti dediğim her şey Uyuşturulmuş bir ağrıymış meğer Ve narkozun etkisi kayboldu yavaş yavaş Yine acıyor sol yanım Eskisi gibi değil bu defa Öldürüyor yavaş yavaş. Biliyorum ölürsem kalırım bir köşede Rahatına baksın herkes Söz verdim yüreğime Bu can bu bedenden çıksa bile Uzanmayacak elim ellerinize |