Sayfam
Başında nöbet tuttuğum satırlarım var benim
Ola ki sayfayı terk ederler kaygısıyla. Ve , Çengelinden sıkıca sarıldığım Harflerim ... Tek tek öptüğüm virgüllere ne oldu şimdi ? Susunca böyle acıyla Bağlamaz bir daha cümleyi Hiç bir bağlaç sıkıca . Aklımı alan ünlemleri Başı boş saldım şimdi sokaklara Dikkat edin Çarpmasın bir yanınıza. Öğrendim sessiz harflerin Çıt çıkarmadan , Ne çok can yakabildiğini. Sonunda yine, Üç noktayı kara kuyulara değil Her daim sevgiye emanet etti yüreğim Vazgeçen için Yine aynı sevgiyle gülümserim. |