Ben temlikli bir musibetim
İlk kendime hınç besleyerek
Bir ömrü fütursuzca yedim
Kelime yoktu sessizliğimde

Bugün safi bir karanlık yudum
Göz pınarlarımdan susayarak
Yine boylu boyunca sustum
İçimden kendime ağlayarak

Bak dedim sustalı gözlerime
İçi mavi daha içi kapkara
Maslahatı bu suçlu şarkının
Dilime dolanan nakaratında

Ben dedim ya deli geçmişim
Ne yaşadımsa oradan buradan
Bir ırmak gibi bulunca yatağımı
Akmaktan başka ne olaydım

Aklım sıçrardı sevmek görsem
Kendime kaçışım tek çareydi
Ben gül kuruttum dil altında
Ben çarşılardan soyundum

Seni ihmal ettiğim doğrudur
Bir uçurumdan düşerken kendim
Gibi bir yalnızlıkla baş başa
Bırakıp gittiğim doğrudur

Bağışla beni bir dilenci çanağına
Dök içimden akıp gelen mangırları
Yok belki bir başka ilahem
İllallah dedik bir kereden sonra

Şimdi al gel ucuzlayan bir namaz
Safından tut matemini acziyetin
En babasını çağır aşk denilen illetin
Yoksa mevsimler içimde hiç aymaz

Öncü birlikleri olsun ölülüğün sesi
Nadimi aransın bulunsun simyacı
Halka halka çevirsin beter hüznümü
Şimdilik bende kalsın bu ezber

Aklın düş dağları yok damardan
Yolu sökük mezbahaların artık
Kelime akıyor toprak ırmaklarından
Kelime bir geçilmez sırat artık

Rakkasenin malzemesi bedenden
Sükun ederken ahenkli şehvet
Alıp geceye sıvayasım geliyor
Ürpersin diye yaftalı güneşler

Solo kavgaları olan sokakların
Ağız dolusu samimi küfürlerini
İki minare arasına çerçeveleyip
Assam diyorum misalen

Ben diyorum ben kime diyorum
Ölüme hiç kala bir sağır adamım
Şunun şurasında kafalayıp vakti
Ecelimin azrailine selam diyorum