Bir cam Açılıyor gözlerimden kalemimin ucuna
Yürek şarkılar söylerken gözler Başlı başına Yıldız’a Dönüyor
Yaşanmışlıkların aldıklarını kaleme dağıtıyor



Bazen sürünüyor Aklım ayaklarım
Zihnime es getirip takılıyor yüreğin etek uçlarına
Bazen en tepelerin tepelerine çırpıyor kanat yüreğim
Üçmak güzel çok güzel de düşmesi acıtıtıyor gözler kıpkırmızı
Kalem siyaha bulanıyor ardınsıra



Arada Dünya’nın düzenine ayak uydurup günü geceye bağlıyor Gözlerim
Mavi tek renksiyah siyah beyaz beyaz herkese olduğu gibi
Kalem anlara saldırıyor ucunu sana bana ona olduğu gibi
Düzenli BAKIYOR Gözlerim rutin yazıyor kalemim
Olmuş amenna olacak amenna ucu tükenmiş kalem

Bulunmuş camları mavi Kanatlı kuşlar kanatlarıyla siliyor yüreğimde
Serseri Aklım zaten uçmaya meyilli
Kalem Gözlerimin mahkümü
Tükenmek Dediğin mavi bir bakışla dirilir Nasılsa
Hadi rastgele sana bana bize ona


Her gün hem ilk Geliş Dünya’ya hem son ana sonsuzluğa varış aslında...